วันศุกร์

ตอนเย็นพาน้อง+หลานรหัสไปเลี้ยงMKที่MBK ไม่ได้รวยหรอก แต่ว่าได้ Gift Voucher มา 500 เลยทำตัวเป็นป้ารหัสที่ดีซะหน่อย หลังจากเลื่อนนัดน้องๆมานาน วันเฉลยสายรหัสก็ไม่ได้ไป เอาเถอะ
กินสามคนสั่งไม่ยั้งเลย ไม่คำนึงถึงความสามารถในการกิน สั่งๆไปมีแต่เนื้อสัตว์ สั่งผักไปสองอย่างเองมั้ง
แต่คุณน้องและคุณหลานมีความจุพอๆกะคุณป้ารหัสมาก สุกี้เต็มหม้อ และเป็ดย่างอีกจาน หมดพรึ่บ! พรึ่บ! พรึ่บ! น้องรหัสกะเราหยุดกินแล้ว แต่หลานรหัสยังไม่หยุด (แล้วตัวเล็กสุดด้วย - -) กิน MK ว่าอิ่มแล้ว แต่น้องๆยังกินได้อีก

"พี่ตอง กิน Swensen กัน" เออ ก็ได้

ออกจากMKเดินเข้าร้านไอติม น้องๆอยากสั่ง Earthquake (เฮือก ) ดีที่เราห้ามไว้ หนูจ๊ะ สั่ง Hurricane 5 ลูกก็พอ 5 ลูกหมดในพริบตาอีกเช่นกัน...

เราภูมิใจสายรหัสเราจริงๆ ^^

หลังแยกย้ายกะน้องๆแล้วก็ไปเจออรุช ช่วยกันตามหารองเท้าในฝันของเรา ด้วยงบประมาณที่พี่ชาย(จะ)ให้ เราก็เลยอยากได้รองเท้าดีๆซักคู่นึง เดินดูอยู่นานหลายร้าน แล้วก็เจอรองเท้าที่ตรงสเปค

1.ใส่สบาย ไม่เจ็บ ไม่กัด ไม่รัด
2.ใส่ได้หลายโอกาส เที่ยว เรียน เริ่ด
3.เข้ากับบรรดากระเป๋าทั้งหลายของเรา
4.ราคาไม่แพงเกินเหตุ

กว่าจะได้คู่นี้มา เกรงใจพนักงานในร้านมาก เดินเข้าเดินออกหลายรอบ ลองแล้วลองอีก แล้วก็ไม่ซื้อ แล้วก็ไปร้านอื่น ทำแบบนี้อีก 555+

แต่น แต๊นนนน


ได้รองเท้าแล้วอารมณ์ดีขึ้นผิดหูผิดตาจนอรุชแปลกใจ

ประเด็นสำคัญของบล็อกวันนี้คือสายรหัสเรากินเก่งทุกคน และเราไ้ด้รองเท้าใหม่มาหนึ่งคู่ จบ

the unexpected problem

เราก็อยู่ของเราดีๆ มีความสุขเล็กๆน้อยๆไปวันๆ แล้วจู่ๆปัญหาก็พรึ่บขึ้นมา ไม้ยมกเยอะเกินไปแล้ว แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาที่จะพูดถึง เทอมนี้เราเรียน 10 วิชา แต่ยังไม่รู้สึกถึงความลำบากเท่าไหร่นัก จนไม่กี่วันมานี้ เพิ่งจะรู้ตัวว่าอ่านหนังสือน้อยมาก แบ่งเวลาไม่ค่อยถูกเลย กลับมาคอนโดก็เย็นแล้ว เหนื่อยแล้ว ยังต้องทำกับข้าวกินอีก กินอิ่มก็ต้องล้างจาน อาบน้ำ ทำงานบ้านนิดๆหน่อยๆ กว่าจะเสร็จก็สามทุ่ม ยังเหนื่อยอยู่เลย ขอพักก่อนได้มั้ย เล่นเน็ท ฟังเพลง ดูหนังแป๊บนึง แป๊บนึงผ่านไปเที่ยงคืนแ้ล้ว อ้าว พรุ่งนี้เรียนแต่เช้า นอนเลยละกัน หนังสือไว้อ่านทีหลัง...

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด วงจรอุบาทว์ วงจรอุบาทว์มากๆ ส่งผลให้คะแนนมิดเทอมอุบาทว์ไปตามๆกัน

เข้าใจแล้วล่ะว่าเรียนเยอะเกินความสามารถจะทำให้แบ่งเวลาไม่ได้ และทุ่มเทใ้ห้แต่ละวิชาได้ไม่เต็มที่เท่าที่ควร ดีที่การสอนพิเศษไม่ทำให้เราเหนื่อยเท่าไหร่ เฮ้อ สงสารวิชาเยอรมันจังเลย ทั้งที่วิชานี้เราอยากเรียนมากๆ แ่ต่ตารางเรียน 4โมง-1ทุ่มก็ทำเอาท้อเหมือนกันนะ อยากจะตั้งใจให้มากกว่านี้ แต่วิชาเอกวิชาโทก็สำคัญเหมือนกัน โดยเฉพาะนังแบคบริต แบค บิตช์ - - มันร้ายมาก ร้ายจนต้องทำใจล่วงหน้าว่า C+ แน่ๆ

อยู่คนเดียวนี่ก็เหนื่อยเหมือนกันนะ ต้องดูแลทุกอย่างเอง ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอินเตอร์เน็ท ต้องคอยดูว่าของในบ้านขาดอะไรมั้ย ต้อง grocery shopping ต้องทำความสะอาด ทำทุกอย่างด้วยตัวเองทั้งหมด จะอยู่เฉยๆเพราะคิดว่าเดี๋ยวก็มีคนทำให้เหมือนบ้านนู้นไม่ได้ ต้องคอยบังคับตัวเองตลอด จนติดเป็นนิสัยเห็นห้องรกไม่ได้ไปเรียบร้อย

อยู่คนเดียวมาปีกว่าแล้วเหรอเนี่ย...
เวลามันผ่านไปเร็วอย่างน่าเสียดาย

ป.ล.แบคบริต = Background to British Literature

เราบอกไว้ในบล็อกหน้าที่แล้วว่าต่อไปนี้เราจะอัพเป็นภาษาอังกฤษ
แต่ทำไม่ได้อ่ะ มันไม่ได้อารมณ์เอาซะเลย ไม่อยากกระแดะแล้ว
น้องเราก็คงไม่ได้เข้ามาอ่านบ่อยนัก ส่งอีเมล์คุยกันดีกว่า

วันนี้วันแม่ ที่บ้านเราก็ไม่ได้ทำอะไรพิเศษ แต่อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา
ลูกแม่ทั้งสามคนกลับมาบ้าน คราวนี้พ่วงลูกสะใภ้มาอีกหนึ่ง
ปีหน้าคงพ่วงหลานตัวน้อยๆมาด้วย :)

ระยะหลังๆมานี้เริ่มรู้สึกว่าเราเอาแต่คิดถึงเรื่องหลังเรียนจบ
จะทำอะไรดี จะไปไหน จะเรียนต่ออะไร
พ่อเราบอกว่าพ่อวางแผนไว้ให้แล้ว แต่แผนที่พ่อวางไว้
เราฟังแล้วไม่ค่อยถูกใจเท่าไหร่ ถึงพ่อจะบอกว่า แล้วแต่ลูก
เราก็ยังจับได้ว่าพ่ออยากให้เราทำตามใจพ่อ

สิ่งที่ต้องทำแน่ๆคือเรียนนิติ รามฯ ให้จบให้ได้
อีกอย่างก็คือเรียนปริญญาโท ซึ่งดูๆแล้วเรามืดแปดด้านมาก (ทำไมต้องแปดด้าน ใครรู้บอกด้วย)
เราไม่รู้ว่า การเรียนป.โท ควรจะเรียนสาขาที่เราชอบ (English, European Studies, Cross-Cultural Studies) หรือสาขาที่เรียนแล้วเอาไปทำงานได้จริงๆ อย่างพวก MBA
มันเป็นการลงทุนที่สูงอ่ะ เราไม่อยากเรียนแล้วเสียดายเงินทีหลัง
เรื่องหางานเราก็คิดนะ ไอ้งานที่อยากจะทำก็ไม่รู้จะได้ทำมั้ย แล้วเวลาดูประกาศรับสมัครงาน
งานสำหรับสายเราโดยตรงหายากมากๆ ส่วนใหญ่จะเป็นพวกวิศวฯ บัญชี
งืม เด็กอักษรอย่างชั้นจบไปจะทำอะไรกินล่ะ เห้อ

จะว่าว่างมากแล้วคิดฟุ้งซ่านมันก็ไม่ใช่เรื่องนะ เรียน 10 วิชาจะเอาเวลาไหนมาว่าง
(แต่ก็ยังว่างออนเอ็มได้ทุกวี่ทุกวัน)

เห้อ เห้อ เห้อ
จบสำหรับส่วนภาษาไทย ส่วนต่อไปจะเขียนถึงน้องนิดนึง

Hej Mia...det styk er til dig...
Jeg gider ikke mere at skrive paa engelsk. Det er bedre paa dansk, synes du ikke det?
Du skal tale engelsk hele tiden...saa det bli'r rart at laese lidt dansk, ikke?
I gaar var mors dag her i Thailand. Mine to broeder plus min svigesoester var hjemme hos os.
Vi havde en go' samling. Det var rigtig hyggeligt.
Jeg snakkede med Helle og Thomas i gaar. De savner dig. Det goer jeg osse.
Ha det godt min Mia. Jeg skriver igen snart. Haaber det gaar fint derover.

updates

From now on I will update my blog in English so that I can make it international.
Just kidding. I want my Danish sister to read it too.
I chose English because then I don't have to update my blog in two languages.
It's too complicated. Plus, Danish is now too difficult for me to write.

At the moment I'm doing fine. Midterm exams are over.
I have more free time to watch Friends!
I'm addicted to this series.

Well, I don't have much to say. Things are going great. I'm happy.
I'm also very excited that my ex-host sister is going to USA this Thursday!
I hope she will enjoy her AFS year just like I did :)

Dunno what to say anymore...so...see ya later!

Please leave a comment in your own language.