ภาวะเบื่อโลกหลังเรียนจบ

หายไปซะนานเลย (อีกแล้ว)
เริ่มต้นด้วยประโยคเดิมๆ
มาคราวนี้แรงผลักดันในการอัพบล็อกคือความเบื่อ
เรียนจบปีนี้นี่มันช่างซวยบรมเหลือเกิน
เศรษฐกิจแย่ หลายคนยังหางานไม่ได้ ก็ต้องนั่งเซ็ง
กับความรู้สึกที่ว่าเกาะพ่อแม่กิน (ดิชั้นก็รู้สึกแบบนี้)
เราเองยิ่งรู้สึกผิดต่อพ่อแม่เข้าไปใหญ่ เพราะปีนี้
เป็นปีที่ใช้เงินเยอะมากกกก
เรียนจบก็บินไปเดนมาร์ก ค่าเดินทางก็หลายหมื่นแล้ว
พ็อคเก็ตมันนี่ที่เก็บสะสมมาก็ใช้ไม่พอ ต้องเจียดเงินพ่อแม่อีก
กลับจากเดนมาร์กแล้วต้องทำไร ต้องซื้อโน้ตบุ๊คไว้เรียนป.โท
เสียอีก ยังไม่พอ เดี๋ยวต้องจ่ายค่าเทอมอีกหลักแสน ป้าดดด
ลูกจะตั้งใจเรียนให้คุ้มค่าเทอมเน้ออ
เรียนเสาร์อาทิตย์ วันธรรมดาว่าง สำเหนียกได้ว่าไม่ควรอยู่เฉยๆ
อยากหาอะไรทำที่มันได้เงิน รับจ๊อบแปลหรืออะไรทำนองนี้
ก็โฆษณาไว้ตรงนี้เลยละกัน จะให้แปล แก้แกรมม่า ล้างจาน ขัดส้วม
อะไรก็ได้ ทำหมด คิดตังนะ ไม่ทำให้ฟรีๆแล้ว 555

เอาล่ะ ระหว่างนี้ชีวิตล่องลอยมาก ว่างเหียกๆเหือกๆ นั่งเงือกไปวันๆเลย
รอเรียนป.โท ในอีกประมาณสองอาทิตย์ ว่างอย่างหาที่สุดมิได้
ว่างแล้วก็เบื่อ ไม่รู้จะทำอะไร วันๆก็อยู่แต่หน้าคอม ไม่ก็อยู่กับโทชิ (โน้ตบุ๊ค)
(บ้าไหมเนี่ยตั้งชื่อให้โน้ตบุ๊ค ว่างจริงๆด้วยเห็นไหมล่ะ)

คิดไปคิดมา จะว่าว่างนักก็ไม่ถูก กึ่งๆนัดเพื่อนไว้หลายคน
กลับกรุงเทพไปก็คงไม่ว่างเท่าไหร่ อยู่บ้านไม่มีรถให้ใช้
ถึงมีก็ใช้ไม่เป็น เดินทางไม่สะดวกเหมือนอยู่กรุงเทพ
ไปไหนเองไม่ได้ก็เลยเบื่ออออ แบบนี้นี่เองงงง
ติดอยู่แต่กับบ้าน ได้แต่นั่งๆนอนๆ ของกินพร้อมสรรพตลอดเวลา
ก็เลยยิ่งอ้วนขึ้นน่ะสิ อ้วนขึ้นแล้วก็เซ็งอีก เบื่ออีก
โวะ!

แต่ไม่ใช่ว่าอยู่บ้านแล้วไม่ดีนะ
ได้อยู่กะพ่อแม่ใครจะไม่ชอบเล่าาา

พล่ามมากพอแล้ว ไปดีกว่า

อย่าลืมนะ
ตอนนี้ตองว่าง รับจ้างแปล และอื่นๆ

อย่าลืมนะ!!!