เปิดเทอมแล้วแหละ
เปิดมาอาทิตย์แรกก็ได้เรื่องเลยค่ะ ผีเข้าหรืออะไรไม่ทราบ
อยู่ๆก็ไม่อยากเรียนขึ้นมาซะงั้น เล่นเอาคนรอบข้างรวนไปหมด
มันไม่ใช่บ้างล่ะ ยังไม่แน่ใจบ้างล่ะ ไม่ชอบบ้างล่ะ
ถึงขนาดเขียนใบลาออกแล้วด้วย กรี๊ดกร๊าด ลาออกจากจุฬาฯ อีบ้าาา
เพื่อนๆ พี่ๆ พ่อ ก็ดูจะเข้าใจเราดีนะ แต่พอบอกแม่ ทีแรกชีก็เหมือนจะไม่ว่าอะไร
แต่เอาเข้าจริงๆ ชีก็น้ำตาตก ดิชั้นหนีไปบ้านเพื่อน ไปนอนคิด
เอาวะ เรียนก็เรียน สู้เพื่อแม่
ก็เลยตัดสินใจเรียนด้วยประการฉะนี้แล
มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดนั้นหรอก
ใจจริงคิดว่า ที่ตอนนั้นเกิดเหวี่ยงไม่อยากเรียนขึ้นมาเนี่ย
คงเป็นจิตใต้สำนึกออกโรง เรียนโทห่านไรทำไมแพงหยั่งงี้วะแสรดดด
อุ๊บส์ หยาบคายนิดหน่อย หุหุ
เรียนแปลแค่ประมาณสามหมื่นกว่าๆเองง่ะ นี่ล่อเป็นแสน จิตตกค่ะ
ถ้าเรียนจบแล้วไม่ได้กำไร ดิชั้นจะ....จะไรดีนึกไม่ออก ช่างเหอะ
ช่วงนี้รู้สึกว่ารอบตัวมีแต่คนมีความรัก เห็นแล้วหมั่นไส้
ไม่ใช่อะไร อยากมีบ้าง หลังจากเลิกรากับคุณแฟนเก่าไป
ดูเหมือนจะอาภัพด้านความรักมาตลอด สงสัยฟ้าลงโทษ
ลงโทษนานพอยังวะเนี่ย แต่ก็นะ ถ้าคราวนี้จะมีแฟน
ก็ขอให้เป็นคนที่จะพาเราลงจากคานเลยละกัน ใกล้สามสิบเข้าไปทุกที
ไม่มีเวลามารักๆเลิกๆแบบเด็กๆแล้ว (กลัวขึ้นคานสุดๆ ไม่รู้เ็ป็นอะไรนัก)
เป้าหมายก็ยังไม่มี ตอนนี้คงเลือกมากไม่ได้แล้วสินะ 555
(เคยเลือกได้ด้วยเหรอหล่อนน)
หมดเรื่องพล่ามแล้ว ขอตัวไปกลิ้งกลุกๆดีกว่า
