มาอัพไว้กันลืม

วันนี้เกิดอะไรหลายๆอย่างที่น่าจดจำ ไม่มีเวลาเขียนลงไดอารี่เป็นเล่มๆโดยตรง ก็เลยมาแปะไว้ในนี้ก่อน
เดี๋ยวจะลืมว่าไปพบเจออะไรมาบ้าง

ตอนเกือบตีหนึ่ง เพื่อนเก่าสมัยม.ปลายโทรมาหา บอกว่าจะมากรุงเทพ อยากเจอตอนเย็นพฤหัส
(ซึ่งเราไม่ว่าง มีสอบเยอรมัน) เลยบอกไปว่าคงไม่ได้ เสียดายมากกกก ไม่ได้เจอกันตั้งแต่เรียนจบม.6
ไอ้นี่ตอนอยู่โรงเรียนก็แอบป๊อปด้วยความเป็นนักบาสโรงเรียนขาวตี๋ล่ำ เรามักจะให้มันไปส่งขึ้นรถไฟบ่อยๆ เพราะไม่อยากเสียตังค่ารถตุ๊กๆ

ตัดฉากมาตอนเกือบเที่ยง เพิ่งสอบพูดอิตาเลียนมาหมาดๆ ว่างยาวถึง4โมงครึ่ง ก็เลยโทรหาเพื่อน มาเจอกันหน่อยเด๊ะ ก็เลยได้เจอกัน ไอ้นี่ เหมือนเดิมได้อีก ยังไว้ผมทรงม.ปลาย ก็เลยดูไม่เปลี่ยนไปเลย (ไว้ผมทรงอื่นไม่ได้เพราะสาขาที่เรียนบังคับอยู่) ก็แปลกดี ไม่เจอ ไมุ่คุยกันตั้งนาน แต่เหมือนเพิ่งเจอกันครั้งสุดท้ายเมื่อวานนี้ ไม่รู้สึกอึดอัดเพราะไม่มีอะไรจะพูดหรืออะไรทำนองนั้นเลย การได้เจอเพื่อนเก่านี่ดีจริงๆ ^^

ตอนเย็น นัดเจอเพื่อนเก่าอีกคน มาไกลจากแดนโคนมกันเลยทีเดียว ดีใจมากกกกกกกกกกก ถึงแม้จะพูดกันไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ แต่ก็รู้สึกดีมากเลย

มีความสุข แต่รองเท้าขาด แต่มีความสุข




แต่อาทิตย์หน้าสอบไฟนอล!