new blog!

storythai, bloggang, spaces, and blogspot...
อพยพมาหลายครั้ง หวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย
บอกไว้ก่อนว่านี่คือบล็อกเรื่อยเปื่อยไปตามเรื่อง
จะหาสาระอันใดไม่มีหรอกนะ

ก่อนอื่น ขอประเดิมบล็อกใหม่ไฉไลกว่าเก่าด้วยเพลงๆนึง

ที่ครั้งนึงเคยโดนใจอย่างรุนแรง

"เจ้าไม้ขีดไฟก้านน้อยเดียวดาย แอบรักดอกทานตะวัน
แรกแย้มยามบานอวดแสงตะวัน ช่างงดงามเกินจะเอ่ย
ดอกเหลืองอำพันไม่หันมามอง แม้เหลียวมายังไม่เคย
ไม้ขีดเจ้าเอ๋ย เลยได้แต่ฝันข้างเดียว
ดอกไม้จะบานและหันไปตามแต่แสงแห่งดวงอาทิตย์

จุดตัวเองก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟขึ้นมา
เพียงปรารถนาให้มีลำแสงสีทอง
จุดตัวเองก็ยอมทันใด ให้ลุกเป็นไฟขึ้นมา
เพียงปรารถนาดอกทานตะวันหันมองสักครั้ง

เจ้าไม้ขีดไฟก้านน้อยเดียวดาย สาดแสงในใจไ่ม่นาน
ดอกเหลืองอำพันจึงหันมามอง และพบเพียงกองเถ้าถ่าน
เจ้าไม้ขีดไฟก้านน้อยเดียวดาย เพราะรักจริงใจอย่างนั้น
เพียงแค่เธอหัน เพียงแค่เธอมองก็พอ"

(ฟังได้ที่นี่)

ในตำนาน Greek mythology เล่ากำเนิดของดอกทานตะวันไว้โรแมนติคดี
ก็มี Apollo, God of Sun กับ Clytie ที่หลงรัก Apollo อย่างมาก
ทุกๆเช้า Apollo ก็จะขี่รถม้าขึ้นมาจากขอบฟ้า ก็คือเวลาพระอาทิตย์ขึ้นนั่นเอง
ทุกๆเย็น ก็จะขี่รถม้าหายกลับเข้าไป Clytie ก็เฝ้าแต่รอให้ Apolloขี่รถม้าขึ้นมาจากขอบฟ้าอีก
แต่ Apollo ก็ไม่เคยสนใจเลย รักเค้าข้างเดียวว่างั้นเถอะ
จนวันนึง Apollo ก็สงสาร ดลบันดาลให้ Clytie กลายเป็นดอกไม้ ก็คือดอกทานตะวันนั่นเอง

ที่ดอกทานตะวันไม่หันมามองไม้ขีดไฟ ก็เป็นเพราะมัวแต่มองดู Apollo น่ะแหละ

เคยเป็นดอกทานตะวัน หรือไม้ขีดไฟกันบ้างรึเปล่า?