I don't believe in รถป๊อป

รู้สึกว่ารถป๊อปเดี๋ยวนี้เชื่อไม่ค่อยได้ เลยพยายามหลีกเลี่ยง
ยอมเดินจากบีีทีเอสไปคณะ ถึงแม้จะเห็นๆอยู่ว่ารถป๊อปจอดรออยู่
ไม่อ่ะ ชั้นไม่ขึ้น ชั้นรู้ดีว่าเมื่อขึ้นไปแล้วจะเจอกับอะไรบ้าง
อย่าคิดว่าสีชมพูหวานแหววจะล่อลวงให้ชั้นตายใจได้
ว่าแล้วก็เดินตากแดดต่อไป

เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นหากหลงกลรถหวานเย็น:
(หมายเหตุ ไม่ได้ขึ้นหน้าลิโด้ ขึ้นตรงอังรี แต่ที่ไหนก็เหมือนกันแหละ)
เดี๋ยวนี้การขึ้นรถป๊อปตรงอังรีไม่ได้ช่วยให้ชีวิตสะดวกสบายขึ้น
อย่าคิดว่าคนจะน้อย อย่าคิดว่าจะได้ที่นั่ง หากคุณไม่ได้เป็นคนแรกของแถว
คนจะเต็มรถป๊อปหวานเย็นตั้งแต่ป้ายอังรี พอไปถึงสยาม
เรื่องมหัศจรรย์จะเกิดขึ้น รถหวานเย็นจะกลายเป็นกล่องวิเศษ
สามารถจุคนได้อีกเรื่อยๆ จนกระทั่งหน้าแนบกระจกรถ
และด้วยเหตุนี้คุณจะโดนบีบบังคับให้ถอยหลังสู่มุมมืดของรถ
เมื่อผ่านพ้นสี่แยกปทุมวันที่โล้งงงงงโล่งงงงงงงงงไปแล้วสักพักก็ถึงมหาลัย
คุณจะซวยมากหากเรียนคณะสถาปัตย์หรืออักษรแล้วโดนบีบไปอยู่ข้างหลัง
คุณจะซวยกว่านั้นหากคุณเป็นนิสิตหญิง
นึกภาพสิ
"ขอโทษค่ะ ขอทางหน่อยค่ะ" แล้วคุณก็ต้องกลั้นใจเดินเบียดเสียดกับฝูงชนออกมา
ฝูงชนนั้นมักมีนิสิตชายรวมอยู่ด้วยมากพอสมควร
เขาเหล่านั้นมักหันหลัง และคุณมักต้องเดินแบบหันข้างเพื่อให้ง่ายต่อการเดินออกมา
คิดสิมันจะเกิดอะไรขึ้น
แล้วนึกสิ
เลิกเรียนตอนเที่ยง รอรถป๊อปกับเพื่อนสาว หัวเราะคิกคัก หมายใจว่าขึ้นไปได้นั่งแน่ๆ
แต่ รถแน่นมาก และมีนิสิตชายจำนวนมากอยู่บนรถ นิสิตชายเหล่านั้นส่วนใหญ่อยู่วิศวฯ
คุณและเพื่อนขึ้นไปอย่างกระอักกระอ่วนใจ
รถจอดที่ป้ายต่อไป...คณะวิศวกรรมศาสตร์
นิสิตชายเหล่านั้นเดินหันข้างเบียดเสียดผ่านคุณและเพื่อน ซึ่งยืนหันหลังให้
คิดสิ จะเกิดอะไรขึ้น

เท่านี้ยังไม่พอ เหตุการณ์นี้เพิ่งเิกิดขึ้นมาหมาดๆ
นางสาวต. และนางสาวน. ขึ้นรถป๊อปตอนบ่ายโมงนิดๆ
รถโล่งพอสมควร ได้นั่ง แต่ไม่ได้นั่งด้วยกัน ก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวคนก็ลงศาลาพระเกี้ยว
ปรากฏว่า "สาย1 ไปขึ้นคันหลังนะคะ"
พอลงมา ไหนคันหลังล่ะวะ ไหนล่ะ ไหนยยยยยย์
พอรถคันหลังมา คนที่ยืนรออยู่ก่อนแล้ว ก็เดินกันเป็นหมู่คณะไปรอขึ้น
นางสาวต. และนางสาว น. เดินรั้งท้าย และแน่นอน ขึ้นไปก็อดนั่งแล้ว
ชั้นไม่เชื่อใจรถป๊อป

ชั้นไม่เชื่อใจรถป๊อป!