1.26.2008

nostalgia

ช่วงนี้นึกถึงสมัยเรียนมัธยมบ่อยมาก อาจเป็นเพราะยังอารมณ์ค้างจากการไปเจอเพื่อนๆเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
วันนี้ได้กลับมาบ้าน เลยไปขุดหาสมบัติเก่าๆออกมาดู เจอหนังสือเรียนสมัยป.4 พบว่าลายมือห่วยแตกมาก
ตอนป.4 ถักเปียสองข้าง ผูกโบสีเขียว โอ้ยน่ารักน่าชัง 555+ เสียดายไม่ค่อยมีรูปสมัยประถม
นอกจากจะเจอสมบัติเก่าเก็บจากป.4 ก็ัเจอเฟรนด์ชิป3เล่มจากตอนจบม.3 กับม.6 เล่มม.3 เพื่อนๆมักจะเขียนว่า
"ขอบใจที่ช่วยแปลอังกฤษให้" "เตี้ยแต่สมองดี" ส่วนเล่ม ม.6 มีคนเขียนให้ไม่กี่คน แต่90% เขียนทำนองว่า แกเป็นคนน่ารัก ใช้อะไรก็ทำให้ทุกอย่างตั้งแต่นวดยันเกาหลัง - - ตอนนั้นคงไม่รู้จักการปฏิเสธคนอื่นซักเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ไม่เป็นแบบนั้นแล้ว
อ่านๆไปก็ขำ ขำตัวเอง ขำเพื่อน ช่างไร้เดียงสาอะไรขนาดนั้น 5-6 ปีที่ผ่านมาทุกคน รวมทั้งเราเองก็โตขึ้น เปลี่ยนไป แต่มีบางอย่างที่ไม่เคยเปลี่ยนตั้งแต่ม.ต้น จนถึงทุกวันนี้...ไม่พูดละกันว่าคืออะไร
นึกถึงอดีตทีไรใจหายทุกครั้ง เวลาผ่านไปเร็วมาก เราก็โตขึ้นเรื่อยๆ (แม้ตัวจะหยุดโตแล้ว) ยิ่งเดินห่างจากจุดเริ่มต้นไปเรื่อยๆ ยิ่งโตเป็นผู้ใหญ่ วงสังคมก็ยิ่งกว้างขึ้น รู้จักคนมากขึ้น มีเพื่อนเพิ่มขึ้น ก็เลยห่างจากเพื่อนที่มีมาตั้งแต่แรกเริ่มไปเรื่อยๆ (งงไหม) แต่เราโชคดีมากๆ ที่ีเพื่อน"จากจุดเริ่มต้น" ยังไม่หายไปจากชีวิต
ไม่รู้หรอกว่าประเด็นที่อยากจะบอกคืออะไร แต่เจอสมบัติเก่าเก็บแล้วความรู้สึกมันเอ่อล้นออกมาเต็มไปหมด
อยากจะระบายออกมาด้วยการเขียน ซึ่งก็รู้ว่าทำได้ไม่ดีเท่าไหร่

ยืมหนังสือเรื่อง The Growing Pains of Adrian Mole จากห้องสมุดคณะมาอ่าน แล้วได้แรงบันดาลใจจากสไตล์แบบการเขียนบันทึกมาจากเรื่องนี้ เลยอยากจะลองอะไรซักหน่อย
ต่อไปนี้จะเป็นการลองของ

26th Jan, 08.
I spent last night at my brother's. We watched three movies together; Shrek 3, Chuck and Larry (these two were hilarious), and Zodiac. Zodiac is a freakishly long, and probably the most boring movie EVER! It is about a serial killer and a cartoonist (Jake Gyllenhall, HOT) who tries to find out who the killer is. The movie is actually based on a true story. Anyway, after wasting almost 3 precious hours of my life, I didn't get to know who the killer was. So, you kids just remember to NEVER make the same mistake by watching this movie.

เทอมหน้าอยากลง Creative Writing ที่ต้องเขียนเรื่องสั้นส่ง 2 เรื่อง เลยลองดูนิดนึง
จบห้วนๆ

5 comments:

Anonymous said...

ถึงเราจะเป็นเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยของตอง
เราก็ยังอยากจะบอกตองเหมือนที่เพื่อนๆ ทุกคนของตองบอกมาเหมือนกัน
เพราะตองเป็นคนที่ดีมาก แล้วก็น่ารักด้วยล่ะ

ดีใจที่ได้เป็นเพื่อนกันนะจ๊ะ...

(เราเจอกันครั้งแรกเมื่อไหร่กันนะ?)

Anonymous said...

นึกว่าะจะเล่าถึงหนังครบ 3 เรื่องซะอีก เล่าเรื่องเดียวเองง่า

Anonymous said...

time and tide wait for no man..
..............................
"dont wanna grow up I wanna get out.. hey take me away " hehehe

Anonymous said...

รักนะเด็กฉลาด
เราก็โตด้วยกันมา
แล้วทำไมแกถึงได้แคระ แล้วฉันถึงได้เป็นผู้หญิงยักษ์
สงสัยแม่ใส่ปุ๋ยผิดสูตรกันนะเราสองคน
คิดถึงเหมือนกันสมัยก่อนๆ
อยากไปมากๆ คิดแล้วก็เสียดาย
ที่ไม่ได้ไปเพราะม่ายมีเงินแล้วก็ติดงานกลุ่มด้วย
เรื่องราวสมัยที่เราเป็นมะเกรียนเนี้ยมันสนุกเสียจริงๆ

SIN NOT TRAGEDY said...

มันเล่นไงวะเพื่อน โง่ว่ะ
ไอ้เขียนๆเนี่ย เขียนไม่เก่งพูดเก่งได้มะวะ